Fairy of wishes_1

فن‌فیکشن: پری آرزوها

ژانر: فانتزی، ماوراطبیعه، روزمره، عاشقانه

محدوده سنی: ۱۵+

کاپل: سولی، هونهان

_______________________________________

۱. کناره‌گیری

ییشینگ با کلافگی کش زیرشلواری چهارخونش رو مثل تیرکمون روی شکمش رها و گوشی تلفن رو توی دستهاش جابه‌جا کرد: "بیخیالش شو سهون. من خودم رو زیر سوال نمیبرم."
مدیر برنامه کم سن و سالش معترض شد: "سخت نگیر هیونگ. فقط یه ویرایش کوچیک میتونه یه کاری کنه در عرض چند ماه پولت از پارو بالا بره."
_ویرایش کوچیک؟ اون کارگردان میخواد من نصف کارکترهایی که ماه‌ها باهاشون زندگی کردم رو به کلی تغییر بده. میدونی سهون شبیه چیه؟ شبیه اوقاتی که برای محبوبیت کارت توی مارکت موسیقی، شرکتی سرخود دست به کار تو میبره.
_خیلی خب متوجه شدم. حالا بگو میخوای
چکار کنی؟
خودش رو روی کاناپه یشمی رنگ رها کرد و دستی به شقیقه‌هاش کشید: "نمیدونم. فقط... در اولین فرصت میتونی برای فسخ قراردادمون بیای. نمیخوام بخاطر من فرصت‌های شغلیت رو از دست بدی."
_هیونگ؟ این شغل اصلی من نیست ولی نگران تو هستم. ببین میتونم یک کارگردان دیگه پیدا کنم...
_نه سهونا. شاید ایراد از منه ولی نمیتونم برای راضی کردن کسی توی نوشته‌هام دست ببرم. بهرحال ما به 'کودکان شب' فرصت دادیم، شاید الان وقتش نیست.
از جا بلند شد تا برای پیدا کردن غذای نیمه آماده سمت آشپزخونه بره که با یادآوری خالی بودن یخچال دوباره سرجایش برگشت.
روز به روز امرار معاش از طریق نویسندگی سخت‌تر میشد و اون رو برای شروع دوباره‌ی شغلهای پاره وقت به فکر مینداخت.
اون زمان که به عنوان یک نویسنده‌ی تازه‌کار دومین کتابش به پر فروش‌ترین اثر نوجوانان در سال تبدیل شد؛ احتمال رسیدن به چنین روزی رو نمیداد.
در واقع ییشینگ داشت خوب پیش میرفت تا اینکه یک سال بعد از نشر دومین جلد کتابش، برای ثبت اولین فیلم‌نامه عمرش، 'کودکان شب' دست به قلم شد و اما حالا بعد از یک سال هنوز کسی با رمان تخیلی بی‌الش کنار نیومده بود.
البته که از نوشتن پشیمون نبود.
ییشینگ از بچگی هیچوقت از ثبت
تراوشات ذهنش پشیمون نمیشد. حالا هم به کار همیشگی‌اش ادامه میداد؛ نوشتن برای دفتر مجله.
0=3+3...